سنت‌ها در مواجهه با هرج و مرج اطمینان خاطری هستند، آنها نیز می‌توانند آنچه را که در غیر این صورت ممکن است تابو باشد را به عنوان موضوع عرفانی معرفی کنند. برای اینکه با هم ببینیم این آداب و رسوم چه هستند بیایید به قرون اولیه تمدن هند برگردیم.

بیشتر بخوانید: بهترین مکان ها برای سفرهای ساحلی

سادوس آغوری بنارس

سادوس آغوری راهبان پرسشگری هستند که تمام دارایی‌های زمینی را به منظور دستیابی به آزادی روحی الهی انکار می‌کنند. این شیوا سادوهای زاهد درگیر رسوم پس از مرگ مانند مراقبه روی اجساد، آدمخواری، نگه داشتن جمجمه به عنوان یادآوری ناپایداری زندگی و آغشتن بدن آنها به خاکستر هستند که آخرین تشریفات اجراشده روی بدن مرده است. یکی دیگر از مراسمات مهم، فرو رفتن در رود گنگ قبل از طلوع خورشید است تا خودشان را از تمام گناهان پاک کنند.

 

رزمندگان هلا محلا پنجاب

هولا موهالا که توسط گورو گوبیند سینگ، دهمین گورو آیین سیک تأسیس شد، یک رویداد سه روزه است که معمولاً در ماه مارس، یک روز پس از جشنواره هولی رخ می‌دهد. این مراسم آغاز سال جدید سیک است و در شهر کوچک آناادپور ساهیب پنجاب برگزار می‌شود که آن را به یک محیط کارناوال پرحاشیه تبدیل می‌کند. هنرهای رزمی شدید نیهنگ سیک‌ها و همچنین کرتان (سرودهای مذهبی)، موسیقی و شعر را به نمایش می‌گذارد و با یک راهپیمایی باشکوه به سبک نظامی به پایان می‌رسد.

 

آواز بودایی لاداخ

در سال 2012، آواز بودایی لاداخ به فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت یونسکو اضافه شد. سنت آواز بودایی هر روز در صومعه ها و روستاها در لاداخ جشن گرفته می‌شود، لاماهای بودایی (کشیشان) برای رفاه معنوی و اخلاقی مؤمنان، آموزه‌ها و فلسفه خداوند بودا را سرود می‌خوانند و مراسم برگزار می‌کنند. مراسم در گروه‌ها انجام می‌شود، راهبان لباس سنتی می‌پوشند و از زنگ، طبل، سنج و شیپور استفاده می‌کنند.

 

رقص چائو اودیشا

سنت مهم دیگر هندی که به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت در سال 2010 در فهرست یونسکو ثبت شد رقص قدیمی چائو از اودیشان است. این رقص به عنوان شکلی از داستان سرایی روی استیج با استفاده از گروه‌های سرزنده تماماً مرد است. این رقص هنرهای رزمی، آکروباتیک، دومیدانی را ترکیب می‌کند و نقوش آن مضامین مذهبی شیویسم، شاکتیسم و ویشنویسم را برجسته می‌کند. این رقص محلی برابری طلبانه است و هر سال بهار برگزار می‌شود.

 

سنت راه رفتن روی آتش تیمیتهی آکا از تامیل نادیو

همانطوریکه این سنت در کشورهایی مانند سریلانکا، سنگاپور و مالزی جشن گرفته می‌شود، تیمتی در تامیل نادیو ریشه دارد. این فستیوال هر سال در ماه‌های اکتبر و نوامبر به افتخار دراپاتی آمان، همسر پنج برادر پانداوا در مهابهاراتا روی می‌دهد. فداییان مرد این مراسم را با راه رفتن بر روی ورقه‌ای از ذغال سوزان در حالی، انجام می‌دهند که یک گلدان شیر یا آب بر روی سر خود برای حفظ تعادل حمل می‌کنند. این عمل نشانه ارادت کامل به ایمان آنهاست.

 

جشنی برای پرستش مار: ناگ پانچامی

در فرهنگ هندو، برکت مار برای آوردن آرامش و رفاه به خانواده است. این فستیوال معمولاً در ماه‌های جولای و آگوست روی می‌دهد. برخی داستان‌ها درباره اهمیت آن در اسطوره‌ها و فلکور مختلف نقل شده‌اند که شامل در مهابهاراتا، حماسه سانسکریت است. در این روز، الهه مار بزرگ ساخته شده از نقره، چوب یا سنگ با پیشکشی شیر، شیرینی و گل پرستش می‌شود و گاهی اوقات از مار واقعی استفاده می‌شود. همچنین حفر زمین در ناگ پانچامی تابو محسوب می‌شود زیرا می‌تواند به مارها آسیب برساند.

 

آمبوباچی ملا، جشنواره باروری تنتریک آسام

در طول فصل موسم بارندگی در اواسط ژوئن، آمبوباچی هنو ملا (فستیوال) سالانه به افتخار دوی کاماخیا در معبد کاماخیا در گوواهاتی، آسام جشن گرفته می‌شود. این فستیوال سالانه چرخه قاعدگی دوی کاماخیا آکا مادر قدرت را جشن می‌گیرد که قدرت باروری زمین حاصلخیز را نشان می‌دهد. معبد در طول جشن به مدت سه روز بسته می‌شود، چراکه باور دارند مادر زمین در طول دوران پریود خود تمیز نیست. پس از تطهیر خود، معبد مجدد باز می‌شود، کاماخیا حمام می‌گیرد و پراساد ارائه می‌شود. از آنجایی‌که هیچ بتی از دوی کاماخیا وجود ندارد، یک سنگ یونی شکل با آب تمیز می‌شود و با پارچه قرمز پوشانده می‌شود.

 

تمار هولی از اوتار پرادش

این جشنواره که به «ضربه زدن با چوب» ترجمه می‌شود، قبل از هولی در شهرهای همسایه ناندگان و بارسانا در نزدیکی ماتورا برگزار می‌شود. این سبک متمایز از جشن هولی به دلیل یک افسانه به این شهرها محدود شده است. طبق افسانه، لرد کریشنا از ناندگان در این روز از معشوق خود رادا در بارسانا دیدن کرد و زنان با بازیگوشی او را با استفاده از لاتیس (پره های بلند) فراری دادند. ژست جشن روز بعد، توسط مردان بارسانا متقابلاً انجام می‌شود که به شهر ناندگان حمله می کنند.

رقص سانکیرتانا مانیپور

رقص سانکیرتانا توسط اعضای جامعه وایشناوی مانیپور در مرکز معبد برگزار می‌شود که داستان زندگی و مرگ کریشنا را اجرا می‌کنند. گاهی اوقات، اجراها آنقدر شدید است که باعث برخورد با مجسمه و شکستن آن می‌شود. هدف صرف این رقص و مراسم موسیقایی جمع کردن طرفداران در یک مکان برای تقدیر و تشکر از پرهیزگاری خدایشان است. در سال 2013، رقص سانکیرتانا در فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت یونسکو ثبت شد. 

وزوان، غذاهای سلطنتی کشمیر

بسیاری کشمیر را بهشت روی زمین نامیده‌اند، اما فقط کسانی که از آن دیدن کرده‌اند می‌دانند که در این منطقه بسیار بیشتر از دره‌های ماورایی و شال‌های پشمینه وجود دارد. وزوان در میان کشمیری‌ها بیشتر یک سنت و کمتر یک غذا است. در واقع هنری است که روی یک بشقاب (صفحه) سرو می‌شود که شامل  وعده غذایی 36 نفری است. غذاها یک شبه زیر نظر یک سرآشپز چیره دست پخته می‌شوند. میهمانان در گروه چهار نفره می‌نشینند و در یک دیس به اشتراک می‌گذارند. مسلمانان کشمیری قبل از ضیافت نام خدا را صدا می‌زنند، در حالیکه برهمن‌های کشمیری به خداوند رودرا دعا می‌کنند.

 

کومبه ملا

کومبه ملا (نمایشگاه) بزرگترین کنگره زوار مذهبی در جهان است. این مراسم بین این چهار مقصد زیارتی در چرخه 12 سال می‌چرخد: هریدوار، الله آباد، نشیک و اوجین. آخرین کومبه ملا در اوجین در سال 2016 برگزار شد و بعدی در سال 2022 در هریدوار روی داد. طرفداران اصلی ناگاسداسو هستند. سبک زندگی منزوی و بسیار خشن آنها حول یک شیوه زندگی رهبانی می‌چرخد. اهمیت این نمایشگاه برای هندوها با حمام کردن در آبهای مقدس پاکسازی گناهان است.

---

بهترین و نزدیکترین آژانس هواپیمایی به شما در بیزاپ میباشد